|
Fóbiconocturno(1978- **** ):"Yo creo que elarte es morirte de frío"
|
Había que chegar, había que chegar pra ser.
Había que deixar o que nacera, o que iba medrando. Había que deixalo. Había que chegar. Había que deixar a cume, cume de quenturas, cume que vive baixo a ponte das loitas, baixo remos que viven no olvido do ben, baixo a cruz que nos desina o tempo, baixo a terra que apresada nos vai decindo, nos di: [list]"Había que chegar"[/list]De cando en cando a miña cume fala soia, volve ó seu e logra del, logra a resposta do vecín-peito enfermo, peito que se espaia recio pra aquel outro que non ten cura, peito feito dela que chega a nós, peito que volve a cume ó seu, súa infancia tecedeira, súa primeira mirada que veu luz, seu mañán en onte xa feito, seu día craro: toda a verdade das cousas.[list]¡Anos poucos. Ouh![/list] |
Son a suma total
daquel que foi medindo a pegada aquela que non digo, pegada que soia se puxo o seu nome. Son resta da esperanza -diferencia quedou-. Multiplicada xa nacín, pra que dividirme agora? San, enteira voume indo, san, enteira vou quedando, o paso xa me cederon, inda que o camiño se vira, vaise virando en duro, as pegadas ben se ven vense volcar nas penas, liman os picos dos montes, raxan a cume i o mar, raxan as alturas todas, raxan a néboa, raxan o sol, ráxanse todas nunha, esta cínguese vaise cinguindo. Terra, alma dona! Pegada que soia se puxo o seu nome. |
O ESPULSADO
Por máis que miro e axexo esa masa informe e lerda, eu outra cousa non vexo senón moreas de merda. Merda adequerida ou herda, merda de diante e en pos. Grandes palleiros de merda acugulada en montós. Merda disposta en estiba, merda por baixo e por riba, merda á dereita e á esquerda. Por iso penso que a perda da espulsión foi positiva, pois liberoume da merda. Celso Emilio Ferreiro ( Esto va por el devenir reciente del foro, así como las gentiles invitaciones a ahuecar el ala que suele recibir cualquiera que lo mencione. ) |
Mas, traduzir? É isto um fórum em castelhano? Por vezes duvido, meu caro, desde que os latidos, orneios, rinchos e grunhidos são universais. Que prol teria eu adaptar as minhas impressões para o suíno as reconhecer como próprias? A sua lógica é espantosa: tudo que não gostar do presente clima desta lareira há-de fugir, deixando-a só nas mãos da tolice. Eis a isca que à que eles acodem impotentes, não aturando a presença de qualquer um com outros alvos que mergulhar nesta inacabável barafunda nojenta. Continuai, pois, a escoucear no ferrão, cambada de sandeus.
|
| La franja horaria es GMT +1. Ahora son las 00:39. |
Desarrollado por: vBulletin® Versión 3.8.11
Derechos de Autor ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.