FobiaSocial.net

FobiaSocial.net (https://fobiasocial.net/)
-   Superaciones (https://fobiasocial.net/superaciones/)
-   -   ME PROPONGO UN RETO, PROPÓNTELO TÚ TAMBIÉN.... (https://fobiasocial.net/me-propongo-un-reto-propontelo-tu-tambien-3433/)

Victorache 11-abr-2006 23:15

Trewill te felicito por tu iniciativa de hacer una pregunta pública en una de tus clases y también por lo del curso. Con respecto a lo de tu jardín, vaya, debe ser un espacio agradable en tu casa ¿no?, con árboles frutales y por lo visto prometen regalarte este año abundantes frutos. Eso es algo para disfrutar.

Luia amiga ¿que te puedo decir?, que veo que siempre avanzas como buena guerrera. No te detienes y eso es lo importante. Además ya te veo con esa vitalidad tomando con las manos esa raqueta de tenis y lanzando tus problemas y preocupaciones lejos de ti. Con respecto a que haces una aclaración sobre si eres o no eres fóbica, yo no le daría importancia a eso. Lo importante es que eres un ser humano que se acepta a si misma y que lucha con todas sus armas por su felicidad.

ariadnazamora 12-abr-2006 20:23

Hola, hola!!
Me alegra saludarlos:

Víctorache: Protagonista de una telenovela?....que modestia, que se cuide Brad Pitt!! :wink:

Gea: Que lindo leerte, no nos has contado cómo va el trabajo.

Xoshuega: La fórmula es: agua, agua y agua....ntar. :D

Dálmata: Que linda carita la del avatar, sigo leyendo tu blog.

Lilica: Nuestra dulce Lilica, luego me paso por "casa".

Campanita: Querida amiga, sigo leyéndote.

Trewill: Para cuando será la cosecha?, ahí estaremos.

Luia: Guerrera siempre, como dice Victorache.

SALUDOS, LES DESEO SOLO EXITOS.

gea 12-abr-2006 22:14

Hola a todos

La verdad es que creo entender a Luia, el hecho de no pensar en nuestras limitaciones en ocasiones hace que nos olvidemos realmente de ellas. Así lo pienso yo al menos, aunque no siempre se puede.. Pero andando se hace el camino y son las relaciones sociales las que al fin y al cabo nos sacan de este atolladero.

El trabajo me va bien, conozco a la mayoría de la gente, y eso me ayuda a integrarme, nunca he estado integrada del todo en ese grupo asi que ahora creo que lo conseguiré. tengo mucha inseguridad, pero la justa para poder ir hacia adelante y que no se me note mucho, como siempre.

Xoshuega, me alegra que hayas retomado la dieta. Sé que es duro, yo me he pasado la vida pendiente de la figura, te comprendo y sé que vas a poder, siendo consciente de que si lo pierdes poquito a poco, no lo recuperarás. la clave es re-educar a tu cuerpo. Mucha fruta y mucho ejercicio, y nada de pesarse antes de tiempo, eh?? Las primeras semanas son duras, pero tienes que aguantar, si lo haces ya has pasado lo peor y el resto es más fácil. Es como si se te formara un tapón en el estómago.
Como el trabajo me ha modificado los horarios hasta el punto de renunciar al deporte, me voy a inscribir en un gimnasio distinto, más flexible. Ahora que empieza el buen tiempo vas a ver cómo te cuesta menos! A este paso vamos a formar un club de la salud..

Ariadna, que cuentas de ti? espero que todo vaya bien, eres muy amable.
Trewill no te frustres por no haber podido cumplir tu agenda de actividades, si fue porque estabas ocupado, no porque no te apeteció algo así. cuando no puede ser, pues no puede ser :?

Victor, a mi también me pasa lo mismo con el coche. Soy muy despistada y prefiero que me guíe alguien (aunque en ocasiones realmente sepa el camino, no soy consciente de que lo sé). Antes me tomaba muy mal el hecho de perderme, pero ya lo tengo asumido: de vez en cuando he de hacerlo, por naturaleza.

Dalmata, que bien que el foro sirva para luchar contra el mal humor matutino :D me alegro.

un saludo a TODOS

xoshuega 13-abr-2006 00:40

PERO QUÉ DICHA EL PODER LEERLES A TODOS, GENTE ESPECIAL COMO USTEDES NO SE ENCUENTRA TODOS LOS DÍAS....
LES PARECERÁ MENTIRA, PERO ESTOY APRENDIENDO MÁS CON SUS APOYOS, MENSAJES, CONSEJOS, QUE CON CUALQUIER OTRO MÉTODO.
MUCHAS GRACIAS A TODOS, SIN EXCEPCIÓN.

POR UN MOMENTO ME VINO A LA MENTE LA IMAGEN DEL TÍPICO ACTOR AL QUE ENTREGAN UN OSCAR Y SE PONE A AGRADECER A TODO EL MUNDO LOS LOGROS.. :lol:

VICTOR: Muchas gracias por darme todo tu apoyo, eso me anima a seguir adelante sabiendo que hay buenas personas que me apoyan.
Respecto a lo del Creador del Magnífico Post.....bueno, la verdad es que si, que está sirviendo para que muchas personas nos ayudemos y superemos, pero los magníficos son todos ustedes, que , a fin de cuentas son los que hacen que este post sea así de exitoso.
Así que soy yo el que estoy agradecido.

CAMPANITA= Gracias a ti también por tu apoyo. Y también por todo el apoyo que me has brindado por el messenger.
Me alegro mucho de que tú te estés encontrando mucho mejor y que te sigas acordando de mi. Sigue participando y así podremos deleitarnos con tu presencia.

TREWILL= Muchas gracias también a ti, claro está.
Yo también te animo a perder esos 7 kilos, seguro que los pierdes pronto, lo mio es algo mas complicado, no por perder kilos, sino porque tengo que perder unos 10 más que tu. :cry: , pero lo haré. :P
Gracias también por tus consejos sobre la comida.
Déjame que yo te anime a ti para que empieces a estudiar algo de italiano
Es un idioma fácil y bonito a la vez y tu no tienes un pelo de tonto , asi que pronto lo aprenderías.
Por cierto, podaste el pasto , el limonero está más verde y quizá haya duraznos este año :P Pero buenoooo, al final va a resultar que vives en el paraíso. Menudo un bonito jardín debes de tener.
Además, a veces, el ocuparse del jardín, puede contribuir a descargar emociones, descansar la mente, etc. Yo tambien tengo un jardincito y a veces me pongo a regar, a quitar hojas secas, etc y la experiencia me relaja.
Tuviste tensión en el trabajo pero al final todo salió bien. Ves??? vales muchisimo, por eso salió todo bien, porque , después de un rato, empezaste a tomar confianza en ti mismo y a ser consciente de tus multiples habilidades.
Y.....TE ATREVISTE A FORMULAR PREGUNTAS????? 8O Eres un valiente!!!!!!!!!!!!!!
hip,hip, hurra, hip,hip, hurra :wink:

DALMATA= Te levantaste de muy buen humor. BIENNNNNNNNN.
EL rey de la casa= Xoshuega :lol: :lol: :lol: . Gracias, pero no te olvides que el "rey" no lo es tal sin toda su corte y su gente (ustedes :D ).
Muchas gracias por brindarme tu apoyo completo.
Yo también estaré aqui para recordarles a todos ustedes que son gente muy, muy valiosa, de verdad :wink: Gracias por querer animarme y contribuir apuntando los días en que tu sales a correr o a pasear. Eso se llama solidaridad, que, por supuesto es recíproca.
"Nosotros seremos tu equipo incondional de apoyo". Aun a riesgo de parecer reiterativo= GRACIAS, GRACIAS, GRACIAS.
Saben que yo estoy encantado de formar parte de un equipo de gente como ustedes, tan diferentes pero tan iguales. :P

LUIA= .....amigos de siempre= ( te respondo como en Ghost= IDEM).
Es cierto eso que dices de que cuanto menos se piense en nuestra condición de fobicos sociales, mejor, mantenemos a la mente distraida y mucho más activa para cosas importantes.
Pero debes de tener una gran capacidad de autocontrol, porque yo lo he intentado y......nada.
Será cuestión de práctica.
"leo libros sobre cómo sentirse mejor"
Tú siempre superándote, eres un ejemplo a seguir.
Te apasiona la escritura= podría ser tu próximo reto (ya lo veo en los kioskos de periodicos y librerias.....escritora revelación , srta Luia)
Me gusta eso que dices de no pensar en tus limitaciones y pensar más en tus puntos fuertes, eso te hace sentir mejor, así que lo voy a probar yo :D
Dices que se está dando un cambio interior en ti, ojalá, aunque no me extraña , con todo lo que haces, no sería justo que no se diera ese cambio.
Estás saliendo y con tus amigas te ves más= Vaya, luia, te admiro y al mismo tiempo tu experiencia me da fuerzas para luchar yo por salir a delante.
Dices que sigues bajando de peso= HURRAAAAAAAAA
El año que viene, te nos presentas de miss, que seguro que sales elegida :P
"Ahora no lo veo todo como lo peor del mundo", Vaya, bonita y esperanzadora frase, me alegro mucho por ti, Luia. :wink:
"Alquilé una cancha para jugar al tenis" Pero bueno, 24 horas no son suficientes, eres una persona que sabe invertir su tiempo y no se puede decir que no te muevas para superarte, eres una campeona.
"hay que ir poco a poco, aunque muchas personas no lo entiendan"
Bueno, lo entiendes tu y las personas a quien le importas (nosotros).
Aceptarse con sus virtudes y defectos, fundamental= si, exactamente eso, esa es una gran verdad.
Cuidate Luia.

ARIADNA= Qué quieres que te diga, Eres de esas personas que tienen que nacer para iluminar, con su luz propia, el camino de otras personas. Como el niño/niña de oro, que solo viene a la tierra cada 1000 generaciones, viene a la tierra para que el bien siga existiendo.
El espiritu de este foro, como yo siempre digo. :wink:

GEA= (no por ser la última en el mensaje eres la menos importante, en absoluto).
Me alegro mucho de que te vaya bien el trabajo. Dices que tienes mucha inseguridad pero la justa para poder seguir hacia adelante. Frase digna de una guerrera.
Con esa actitud, conseguirás mucho en la vida.
Gracias por tus palabras= Sé que vas a poder con la dieta= Si, voy a decirte lo mismo que nos cuentas tu, me produce mucha ansiedad el hacerla, pero en la justa medida como para no impedirme dejarla.
Es cierto que he de re-educar al cuerpo y sé que las primeras semanas cuesta mucho, pero tengo una gran ventaja, tengo un post donde hay gente maravillosa dispuesta a ayudar, a darme el empujoncito que necesito para tener exito. Gracias por todo.
Dices que te vas a inscribir en un gimnasio, en otro que te permita combinar tus ejercicios con el trabajo. Lo consigues con toda seguridad, porque tienes una gran fuerza de voluntad y de espíritu. Yo te animo para que sigas adelante. Cuidate.

GRACIAS
THANK YOU
MERCI
DANKE
BEDANKT
TACK
TAKK
KIITOS
EVJARISTÓ
OBRIGADO
SPASÍVA
HVALA
DÊKUJI
GRACIÑAS
GRACIÈS
GRAZIE
ARIGATOO
SHIÉSHIÉ

A TODOS :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:

ariadnazamora 13-abr-2006 14:37

Bienvenida Forera!
Estaremos encantados que nos acompañes, y acompañarte en la tarea de proponerse metas, sintiendo que entre todos será más fácil lograrlas. Que tengas un lindo viaje, felices Pascuas y que muy pronto logres aquello que anhelas.

SALUDOS.

ariadnazamora 13-abr-2006 14:41

Hola!

Tengo una inquietud, y es, saber que está pasando en la blogósfera?

Dálmata, se fue hasta la semana próxima. (Te vamos a extrañar)
Campanita, nos ha dejado sin nuevas participaciones.
Lilica, cerró ventanas, puertas y amenaza con poner un letrero de: Se alquila o Se vende.

Chicos, así no es ah?.

SALUDOS, LOS ADORO.

Victorache 13-abr-2006 15:30

Forera me encanta que quieras estar en esta sección con nosotros. Aquí te daremos todo el apoyo para que no desistas en alcanzar tus metas. Ya verás que tu vida florece fresca y tersa como la flor de tu avatar (no se que flor es, yo de flores no se nada, aunque por lo menos se que no es una rosa). Mi abuelo el pintor dibujaba de todo, pero le dedicó gran parte de su trabajo a las flores. Eso me recuerda tu amor por el manga y los dibujos que compartiste con nosotros.

Bueno, bienvenida entonces.

Y gracias Ariadna por estar siempre vigilante aquí y brindar ese calor espiritual que te caracteriza. Y lo de Brad Pitt, bueno, ¿que te puedo decir?, que en primer lugar espero protagonizar con orgullo y alegría la novela de mi propia vida. Lo demás, ya se verá.

trewill 13-abr-2006 22:11

holas a todos espero que se encuentren bien :D

pues este espacion si que va cresiendo a pasos agigantados uuh 8O


mm DALMATA espero que te sigas encontrando muy bien,, me alegro ue la palabra duraznero te alla alegrado aunque se un segundo de tu vida tu forma de expresarte me hiso recordar el fragmento de un pensamiento
Cita:

Búscate un amigo que se conmueva cuando digas "amigo".
Que sepa conversar de cosas simples, de los árboles,
De las grandes lluvias y de recuerdos de infancia.
si y en realida me atrevi a preguntar pues por lo mismo que estaba entre personas adultas,, es lo bueno de este empleo (algo bueno tenia que haver) que si uno no se mete con ellos ellos no se meten contigo, a pesar que entre ellos mismos hagan su relajo , pues te respetan tu espacio,, cosa que no sucedia en la escuela :x jeje

LUIA orales pues quien te viera con tanta energia,, parece que tienes una actitud de ganadora,, imaginate hacer todo ezzo en estos pocos dias,, algo que tal vez no hice ni en todo el asnio pasado ejeje,, pues parece que tu ritmo de superacion va bastante fuerte aunque no lo creas 8O ,, si y tambien ezzo me hace ver si asi estas de motivada siendo fobica social pues imaginate si no la tuvieras bravo!!! :D

VICTOR si pues si podria ser un espacio agradable pues en cuanto a las plantas pues estan sanas por lo mnos pero pues si me falataria arreglarlo un pocomas,, me faltaria quitar la mala hierva y podar algunos arbustos pero pues es pequenio y nadamas tengo el duraznero y pues el limorero aun es muy pequenio /( se lo habian comido los conejos :? )

ARIADNA que gusto el verte siempre dandonos apoyo y animo que en lo personal si me ayuda jejej si nesesito muchos animos para hacer algo ( es en serio) si y pues mas o menos en julio- septiembre sera la cosechia ,, aca los espero :D

GEA muchas es mas fasil relasionarte con personas que ya conocemos algo siquiera para hacer las cosas mas indispensables como trabajar en equipo y todo ezzo ya que siquiera es posible pedirles un favor con una aceptable confianza ,,, hay ocaciones que me pasa algo similar de no estar consiente de saber algo hasta que no me pongo a prueba,, la desventaja de esto es que dificilmente tengo alguna iniciativa de algo (por no estar seguro si si essierto o no)

XOSHUEGA ( AHORA SI LO ESCRIBI BIEN) bueno pues si se trata de agradecer pues te agradesco en primera la iniciativa que tuviste al crear este espacio,, donde ademas de superaciones podemos contar demas cosas jeje que solo ustedes comprenden,, tambien por el apoyo y el animo que simpre estas dispuesto a brindar sin pedir nada a cambio,, si una persona como pocas,, si una de las personas mas nobles y desinterezadas que pueda ver en el mundo,,, ojala te encuentres mejor y mucha suerte con lo de la dieta ,, yo unavez baje hasta 15 kilos ( esba enfermo,, pero los baje) los volvi a recuperar y hasta me pase jeje pero el chiste es que si se puede no hay que ver las cosas tan dificiles :wink:

FORERAbienvenida pues si te aseguro que uno si se la pasa bien en este "rinconsito",,, ambien uno de mis objetivos es encontrarme a mi mismo sin dejar de ser yo mas bien dicho sin dejar lo que quiero ser o mejor dicho lo mejor que tengo bueno ojala seas persistente que aqui estaremos para darte los animos que nesesites.

pues si la verdad si fue un tanto tensa la semana pasada me cambie de maquina me cambie de turno,, la primera semana estubo el maestro conmigo la primera hora fue un tanto incomoda ya que ni el me hablaba ni yo le hablaba no ambos nos sentiamos incomodos, el no sabia como empezar a tratarme y pues yo menos,, hasta despues de la hora de la comida pues fue cuando comenzamos ha hablar sobre las maquinas y ya despues de su vida, ademas de que tenia multiples problemas con las maquinas y pues tenia que solucionar,, le podia haver pedido ayuda al maestro para solucionarlos mas rapido,,, pero los quise solucionar yo solo es decir para que el maestro viera que ya podia estar yo solo encargado de ezza area,l(,, ufff bueno pues por lo menos esta semana ya estoy solo yo en las maquinas y pues siquiera por ezzo estoy un tanto comodo .

hasta la proxima.

dalmata 13-abr-2006 22:48

Son tantas las emociones que no me resisto. ¿Qué había venido a decir? Ah sí... a pedir disculpas por pasar del arrebato comunicador al mutismo con esta facilidad. Pero es que posteando, posteando me iba sintiendo oscuro, oscuro... Y... eso... prefiero esperar al miércoles que viene y no seguir molestando con mis pequeñas obsesiones. Ya sé que no me lo tenéis en cuenta. Por eso es magnífico estar aquí. Me explico brevemente, y así hago esta pausa más tranquilo:

1. Está el psicólogo para el miércoles que viene. Me tiene fritito, la verdad, el pensamiento dándole vueltas a cómo enfocar la visita. Si es que uno quiere ir al médico para que le diga que está sanísimo. Pero al psicólogo, la verdad, es algo contradictorio, casi que voy para que me confirme. Da vergüenza. Entre otras sensaciones habituales.

2. Están los albañiles en casa. Creo que no comenté esto. Con lo cual ni puedo estar en casa... ni, cómo ya pueden suponer, salir. Entre la espada y la pared... y llevo varias semanas así, con lo cual, mi sistema nervioso tiene un aguante, pero no tanto.

3. Ayer encendí el teléfono móbil (sí, tengo, cosas de la vida que sería largo explicar) por fuerza mayor, evidentemente y... dos mensajes de amigos (ya no sé si antiguos o recientes). Tengo entendido que los mensajes enviados a un teléfono apagado no se reciben si pasan varios días. Así es que me vino a la mente una fabulada estadística de mensajes posibles no recibidos... y me asusté.

Bueno... es por todo esto y por algunas cosas más que después de aparecer aquí la semana pasada arrollador, me ausento ahora de igual modo unos días. Por aquello de "las jornadas de reflexión".

Perdonad que no comente vuestros posts. Me los llevo en el pensamiento. Yo también les voy a añorar estos días (ay, ariadna, gracias). Les cuento. Y sobretodo, me cuentan... por favor...

Esta es mi superación: saber cuando es el tiempo de cada cosa. Decidir. Apostar. Realizar. SONREIR.

Me los llevo en el corazón a todos. Hasta la semana que viene.

PD: Y Xoshuega, a pesar de todo salí a pasear cada día: alguno con la cabeza baja, otro expuse mi cuerpo y... mi alma entera... al viento que me arrollaba literalmente. Hay que estar allí. A pesar de todo. (es que dije que comentaría mis paseos diarios y no quería fallar).

:)

Recuerden, pudimos fingir nuestra sonrisa en el pasado, pero ahora es una apuesta, una muy buena apuesta por el bienestar... ay... ya corto. Si, es que, mira que soy remolón...

Lilica 14-abr-2006 16:23

Aysss..!!! Que me he perdido hahahah.... Hola, gente, qué tal van de Pascua (eso creo que es portuñol hahaha...).

Bueno, me ha alegrado leer vuestros mensajillos, después de una noche un poco chunga. Si es que yo paso del cielo al infierno en minutos... Pero nada, no importa.

Victor, me caes bien y siempre me va a alegrar que estés mejor, cómo no. Siempre, te veo una persona bastante fuerte, desde que llegaste al foro, siempre con tus consejos y reflexiones muy sensatos.

Ariadna, de momento no sé qué poner en el blog, no quiero poner cosas tristes.... No digo que no vaya a poner nada triste nunca, pero más bien quiero poner reflexiones y algo positivo, lo positivo que hay en mí (y así quizás lo ejercite un poco, no? :) ). Pero bueno, que noo... que el restaurante no cierra heheh....

Trewill, tu amiga tiene razón, leer textos es excelente para aprender un nuevo idioma, yo empecé a aprender español con textos en internet y luego ya no paré... Ah, y tb están las canciones, que es una manera divertida de aprender, aprendes a cantar y así ya aprendes cosas. Antes me interesaba mucho el italiano y escuchaba mucho Laura Pausini, me encantaba y aprendí a decir unas cuantas cosas en italiano por aprenderme las canciones heheh...

Dalmata!! Si llegas a leer esto, te deseo mucha suerte en el psicólogo el miércoles!! No puedo dar consejos respecto a eso, sólo digo que las veces que fui lloraba lloraba y llorabaaaaa hahahah.... En el comienzo me daba vergüenza, pero luego ya no, si hasta tienen ahí los kleenex para nosotros heheh... Pero hace ya mucho que no voy a un psicólogo, en el psiquiatra tb lloro igual, qué se le va a hacer heheh....

Xoshuega, te echo de menos!

Saludos a todosss, beijosss!!!!!

xoshuega 14-abr-2006 18:49

[b]Bueno, ante todo, hola a todos!!!!!!!!!! :) .
Gracias una vez más por todo su apoyo respecto a lo de la dieta, gracias a todos ustedes + grandes dosis de voluntad y expectativa, llevo ya 3 días sin tomar NADA de cocacola :P .
Estoy con el "mono" tipico de cuando dejas una adicción, pero se me pasará. :lol: :lol: :lol: .

FORERA!!!!!!!!, Me encanta que nos hayas visitado, espero que vengas por aquí con frecuencia y nos cuentes tus superaciones o planes para tu futuro. Leí lo que te propones, estudiar para la autoescuela, encontrar un novio, encontrarte a ti misma, etc.
Lo de la autoescuela, no te preocupes, al principio parece que todo es imposible y que nunca lo conseguirás, pero eso es una fase inicial, luego verás como te haces una excelente conductora :P eso si, la verdad es que sacarse el carnet de conducir sale un poco carillo, la verdad, pero bueno...... ánimo, que tu puedes. Respecto a lo del novio, con lo buena chica que eres, no te faltarán pretendientes, seguro que no solo conseguirás un novio, sino que tendrás varios a tu alrededor y tendrás que decidirte por cuál ir...je,je,je.
Lo de encontrarte a ti misma, bueno, la verdad es que es digno de admiración que tú, con 19 ó 20 años que creo que tienes, te preguntes eso. Digo que es de admiración, porque hay mucha gente que pasa muchos años antes de hacerse esa pregunta y tú te la haces desde ahora, eso significa que te encontrarás a ti misma mucho antes y así podrás vivir de una forma mucho más satisfactoria y plena. Incluso hay personas que se pasan toda la vida sin buscarse a si mismas, viviendo vidas que no les satisfacen o no son sus vidas, por algún tipo de tabú, o problema o aceptación, etc. Así que, vas bien encaminada. :wink:
Te doy una vez más la bienvenida y te deseo un muy buen viaje....
Ya nos contarás. chao. :P

ARIADNA= Hola , Ariadna. Deseo que lo pases muy bien en tus minivacaciones, que el sabado, como dijistes, lo pases muy bien con tus hermanos, en familia y que el domingo lo pases estupendamente en la playa o donde vayan al final, porque creo que no lo tenían muy decidido aún.
Cuidense mucho, tu y tus seres más queridos.

VICTOR= Pese a que nos encanta leer todo lo que te ocurre en tus sesiones de teatro, me parece que , de vez en cuando , viene bien hacer un parón de unos días, como es el caso de la Semana Santa. Disfruta del descanso para que , cuando vuelvas a actuar, lo hagas con la misma fuerza a la que nos tienes acostumbrados.
Cuídate mucho tú también. :wink:

TREWILL= Si, la verdad es que fue una buena iniciativa, nunca pensé que hubiera sido tan visitado este post. Gracias por supuesto a todos ustedes, que siempre han tenido cosas interesantes para contar aqui y hacer de este un lugar del foro donde merece la pena estar, donde no hay malos rollos, ni enfados, ni envidias, ni falsedades, sólo buenas vibraciones, amistad, comprensión, solidaridad, afecto, etc.
Les parecerá una tontería, pero a mi me ayuda mucho leer todos sus mensajes, los tuyos y los de los demás, y cuando llego a casa, abatido, a veces, me devuelve la sonrisa saber que hay personas tan lejos pero tan cerca de mi. :wink:
Te agradezco mucho lo que dices de que apoyo sin pedir nada a cambio, bueno, yo puedo decir lo mismo de todos y cada uno de ustedes. Eso es lo que hace mágico a este lugar.
"Una de las personas más nobles y desinteresadas del mundo" = :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
No sé si tanto, pero sí te digo una cosa, aqui me siento cómodo, sé que no se me va a juzgar, es uno de los pocos sitios donde puedo "quitarme el escudo de acero" que me he construido durante tantos años , para no ser tan vulnerable a los demás. Es uno de los pocos lugares donde encuentro comprensión, sinceridad, apoyo, amistad, y un largo excétera....
Todas estas cualidades que he encontrado en ustedes, me han hecho pensar......No será que en el mundo hay algunas personas muy nobles y desinteresadas???????????? :wink:
Gracias por mencionar lo de la dieta. Bueno, ahi sigo, estoy comiendo menos pero sobretodo, lo que más me enorgullece es esto= NI UNA COCACOLA desde hace 4 dias. :P
Cuídate, Trewill.

DALMATA= ....."seguir molestando con mis pequeñas obsesiones"
Por favor, no molestas en lo más minimo, al contrario, es un verdadero placer poder leerte, eso si, No escribes demasiado :x , tienes que escribir un poquito más, para poder leerte más. :P
Respecto a lo del psicólogo, te diré una cosa........Valiente no es el que hace las cosas no teniendo miedo, sino el que , teniendo miedo, vergüenza, etc, las hace aún así. ASI QUE, COMO DIRÍA CAMPANITA= SOS UN VALIENTE :wink:
Respecto a lo de que te vas unos días, espero que lo pases bien y puedas descansar un poquito, para luego, seguir con la "batalla de la vida". :wink:
Respecto a tu superación= Saber cuándo es el tiempo de cada cosa, decidir, apostar, realizar, SONREIR.....Tiempo al tiempo, seguro que poco a poco vas consiguiendo todo lo que has dicho uno por uno.
Para los primeros, bueno, ya sabrás cuándo es el tiempo de hacerlos, pero para SONREIR, cualquier momento es el bueno.
De todas formas, tu corazón y tu cabeza te dirán cuándo es el tiempo de cada cosa, es como si lo sintieras dentro de ti.
Respecto a lo de que hayas seguido paseando y saliendo, a pesar de todo,
excelente, la verdad es que NO SABES CÓMO ME HAN AYUDADO TÚ Y LOS DEMÁS, respecto a lo de su solidaridad conmigo. Yo también estoy caminando y utilizando la bicicleta estática, y no siempre tengo ganas, pero, una vez que comienzo a hacerlo, me olvido de la obligación y disfruto.

"pudimos fingir la nuestra sonrisa en el pasado pero ahora apuesto por el bienestar" Preciosa frase. CREO QUE NOS LO MERECEMOS DE UNA VEZ.
NOS MERECEMOS DARNOS UN ABRAZO A NOSOTROS MISMOS, MIRARNOS EN UN ESPEJO Y SONREIR A NUESTRA IMAGEN REFLEJADA, QUE ÉSTA NOS DEVOLVERÁ LA SONRISA.
Cuidate tu tambien. :wink:

LILICA= Saudades!!!!! :wink:
GEA, LUIA, CAMPANITA, ETC... Les deseo a ustedes también unos dias de descanso y de satisfaccion personal. Espero que estén bien y espero que pronto volvamos a poder leer sus mensajes, sus superaciones, etc.

Victorache 16-abr-2006 23:48

Aquí me vine rapidito a escribir mi superación mientras el fulano ese sigue allá abajo. Me explico, han habido en mi vida muchas cosas negativas que han sido producto de temores imaginarios y todo eso, pero cuando hablo de este fulano me refiero a un tío que por su caracter le ha hecho la vida imposible a todo el que el vea como alguien débil (y sobretodo si son niños coño). En este caso no ha sido algo imaginario sino que de verdad, desde que era pequeño siempre cuando me veía no podía evitar algun comentario hiriente, burlón, un comportamiento que yo llamaría hasta sádico, como para hacerte sentir miserable, porquería. Y eso no solo ha sido conmigo, sino con muchas personas, incluso primos míos, se de cuentos de un primo que hasta hacía llorar de pequeño porque por ejemplo se burlaba de sus dientes ¿pueden creer eso?. Total que cuando viene a la casa, no puedo evitar retorcerme y casi que esconderme porque el está aquí pero hoy no me dejé. Le abrí la puerta y me senté en el porche con el mientras mi papá bajaba porque se estaba bañando. La conversación iba de lo más bien hasta que empezó a mostrar los colmillos. Su táctica es hacer como que empieza a hacer una revisión de tu vida hasta que encuentra un punto débil y se agarra de allí hasta hacerte polvo. Y si no encuentra un punto débil entonces trata de convertir los logros en fracasos. Pues cuando empezó yo le dije inmediatamente "pues la verdad es que no ese es un tema del que yo quiero hablar. En serio". Y resulta que se quedó mudo, en el sitio, sin decir nada. Entonces, yo me hice el que no había pasado nada y cambié el tema. Total que acabo de subir y siento que fue todo un logro.

Pero bueno, gracias a Dios que ando como Flash superando mis problemas, y el haber puesto con elegancia y firmeza a "este personaje" en su sitio me hace sentir la mar de bien. Siempre le dijeron que se buscara un psiquiatra, pero que va, ese no va a cambiar nunca. Pero fui yo el que cambió y cómo me gusta.

xoshuega 17-abr-2006 01:40

Hola, Victor. Ante todo, bienvenido de vuelta de las vacaciones de Semana Santa, aunque no hayas ido a ninguna parte, como yo. :lol: .
He leído tu mensaje y... no me quedó muy claro. Esa persona es amiga de tu padre?. Me imagino. La verdad es que sé a qué tipo de persona te refieres, parece que les gusta hacer mal a los demás, es una especie de sadismo, sí.
Me pareció muy bien lo que respondiste, y a él debió de parecerle muy bien también, porque no pudo responderte. :lol: :lol: :lol: :lol: .
Seguro que esperaba que comenzases a hablar de tu vida o a decir algo que pudiese utilizar en tu contra, pero se ve que no se esperaba tu respuesta. :lol: . La verdad es que esa es una superación, claro está.
Una superación de control emocional.
Ese tipo de personas seguirá siendo como es, seguramente porque tiene algún tipo de complejo o trauma que arrastra desde hace tiempo, pero seguro que , cuando vuelva a sentarse en el porche contigo, se la pensará 2 veces antes de querer sonsacarte algo. :lol: :lol: :lol:
ENHORABUENA. :wink:

xoshuega 17-abr-2006 01:45

Hola forera, benvinguda encara a aquest post. Espero que et trovis molt cómoda aqui. Já vas poder comprobar que hi ha moltes respostes per a tu. Vaig llegir que has fet molts amics :) .
i encara més que vas a fer. Vas a veure. Fins aviat. :wink:

Me imagino que mi catalán deja mucho que desear. :oops:

campanita 17-abr-2006 14:14

Hola, hace un tiempito que no escribo por aca...

Ante todo, bienvenida Forera, yo tambien soy nueva en esta seccion, pero te doy la bienvenida. :wink:

Yo tampoco tengo muchas metas por que me canso rapido de las cosas, por eso ME PROPONGO SER MAS CONSTANTE.

Victorache, a mi tampoco me quedo muy claro de quien se trataba esta persona, pero no hace falta saber nombre y apellido para darse cuenta que es una persona que tiene problemas, por que para agredir asi hay que estar muy mal con uno mismo y me parece muy bien que no te pongas a su "altura". Hace sentir mal a los demas paara que se sienta tan mal con ellos mismos como el se siente con si mismo creo yo.


Y Xoshuega, me alegro que sigas con tu dieta y tu abstinencia a la cocacola. Es todo un reto de autocontrol. Vos lo podes lograr :)


Y un saludito grande a los demas miembros de esta seccion de superaciones: Ariadna, Lilica, Dalmata y a los demas :wink:

ariadnazamora 17-abr-2006 23:39

Hola amigos!

Xoshuega: Me encanta la noticia del No a la coca-cola, que siga la fuerza de voluntad.
Victorache: A eso le llamo un Knockout técnico, bien!!.
Gea: El trabajo va bien entonces, me complace saber que cada vez vas sintiéndote más cómoda allí.
Dálmata: Fuerza amigo, el miércoles estamos acompañándote.
Trewill: Ten confianza en tus habilidades, sé que vas a salir airoso siempre.
Lilica: "Días raros", que pasen pronto amiga.
Campanita: Que hayas pasado unas felices Pascuas también.
Forera: Que bueno que estés ya de retorno.

Saludos especiales para Luia.

Amigos, disculpen use este medio, casi, casi estoy incomunicada por problemas con la PC, a quienes amablemente me enviaron e-mails, les agradezco recordarme. En cuanto esté todo operativo, les contesto con el cariño de siempre.

HASTA PRONTO.

Nicole-Kidman 18-abr-2006 12:13

ME PROPONGO DESCANSAR Y TENER LAS MANOS ABIERTAS A LO QUE PUEDA VENIR. ES HORA DE RECIBIR.

:wink:

Victorache 18-abr-2006 14:31

Veo que no quedó claro de quien hablaba en la superación del domingo. Cuando dije tío, es tío tío, o sea, hermano de mi padre. Por supuesto que el, como todo ser humano, está lleno de facetas y ese es un aspecto más de su personalidad, conviviendo con otros que son positivos, pero por lo menos a mi me tocó relacionarme desde niño con una parte de su persona sumamente déspota y maltratadora. Lo importante en todo caso, tal como dije el domingo, es que quien cambió fui yo, si el quiere seguir así, ese es su problema.Y gracias por sus palabras!!!.

Campanita el hecho de proponerte ser más constante es de por sí una gran meta. Porque siempre es a través del espíritu de motivación al logro y de lucha que es posible cambiar aquellas cosas que queremos cambiar. Y como palanca, como fuerza propulsora de eso, la constancia es una virtud fundamental. Así que te felicito.

Ariadna !Que te puedo decir!. Espero que se solucione lo de tu pc rápido. Para nosotros es importante contar contigo.

Forera, que tengas éxito con tu foro. Traté de entrar ahora pero no pude. Claro, está en sus fases de prueba todavía. Ahora, como actitud me parece un gran logro, porque es una forma de concretar tu necesidad de crear vínculos con otras personas y eso es muy positivo.

Nicole, como verás, por las características especiales de esta sección siempre acostumbramos a dar la bienvenida a los que entran. Así que bienvenida!!! y espero que te sientas cómoda con nosotros y que este sea un espacio que te sirva para seguir creciendo. ¡Suerte!.

dalmata 19-abr-2006 21:53

Hola? llamando? la tierra? aquí la tierra? están todos con los pies en el suelo? Mi actividad cerebral en este momento está disparada. No debería de escribir. Debería de respirar e intentar relajarme. Pero qué más da. He tenido una sesión de break dance, ¿se acuerdan? Aquel baile que más parecía una mezcla de acrobacia y contorsión. Bueno, pues así veo yo mi visita al psicólogo, como una mezcla de equilibrio y posturas imposibles, tanto mentales como físicas, porque tenía los dedos de los pies tan encogidos y mi espalda, hombros, brazos y cabeza han adoptado tal variedad de posturas rígidas en la hora de visita que ni el mal logrado mickael jackson. Pero ya pasó.

Si eso no es una superación, ya me dirán. ¿Qué respondes cuando un desconocido te pregunta "en qué te puedo ayudar"? Bueno, citaría a todos los dioses y todos los santos y todas las vírgenes para exclamarme ahora mismo. ¿En qué te puedo ayudar?

No debería de escribir ahora. Me repito. Pero es que quería expresar, (qué pesadito soy) mi agradecimiento hacia... ¿esta página? NOOOOO, hacia cada uno de vosotros que sois los que hacéis esta página día a día, con tantas dudas, con todas sus idas y venidas, con todos los miedos y esperanzas, con sus grandezas y pequeñeces. Cada uno a su modo, deseando lo mejor para los demás, interesándose en vidas ajenas, apareciendo y desapareciendo a tiempo y a destiempo, permitiendo, nunca juzgando.

Les escribo con más calma en otro momento. Cuando mis huesos se hayan recuperando. Ah, por si no había quedado claro, lo del psicólogo ha ido... ¿bien?... sí, supongo que sí, a pesar de los mil nervios, a pesar del lio mental y del del lio que debo haber montado al hablar. Hay que atreverse.

Un saludo... un abrazo fuerte, fuerte, si fuera capaz de darlo.

Victorache 19-abr-2006 22:30

Que bien Dálmata, me alegro por tí. Estás comenzando una etapa en tu vida que se será liberadora y determinante para lo que venga después. Que bueno que diste ese paso y que puedes decir que te fue bien en tu primera cita. Aquí estamos contigo, si no fisicamente, sí en espíritu.

Yo por mi parte pasé un día de lo más bien. Como no tuve que trabajar hoy pues esta mañana tenía aquí en mi casa una inquietud, una molestia de quedarme todo el santo día encerrado. Entonces dije "nada, tengo que salir", y pensé "¿Que me provocaría hacer?, y entonces se me ocurrió "pues, estar tumbado en una silla al lado de una piscina y bebiendo una piña colada". Así que eso hice. Llamé a una tía y le dije que quería pasarme el día en un club en el que ella es accionista, y me acompañó y me dejó allí. Nunca había tenido esa sensación de estar solo en un lugar y dispuesto a disfrutar el momento, a no intoxicarme con la sensación de que el mundo es un lugar amenazador que atentaba contra mi seguridad. Esta vez fue muy diferente. Me acosté en mi silla de plástico blanco, puse mi música en mi palm y me quedé un rato laaaargo tomando sol. Luego se me ocurrió escribir unas cosas en la palm y saqué mi teclado inalámbrico y entonces unas niñas se me acercaron todas curiosas preguntándome que si eso era una laptop. Y yo les dije que no, que era una palm y les expliqué todo lo que podía hacer. Ellas estaban impactadas. Que por cierto, la palm fue el centro de atención, porque después fue un señor el que se me acercó a hacerme preguntas y me sacó la suya que era exactamente el mismo modelo que la mía diciéndome que el estaba enamorado de su palm y dándome y pidiéndome consejos.

Y por supuesto que pedí mi piña colada. Como estaba intrigado, también pedí un bloody Mary a ver como sabía y la verdad es que fue repugnante. Resulta que es algo así como jugo de tomate con picante y limón. Total que me paré y me metí en el baño y la eché por la poceta. Yo no me iba a tomar esa porquería. Y me metí en la piscina tambien un rato largo, y luego almorcé y antes de irme me puse a caminar por los jardines, las canchas de tenis, admirando la cantidad de vegetación y color que había por todas partes. Me sentía todo un explorador metiéndome por zonas que no sabía adonde me llevarían, y a veces me asaltaba ese miedo de que alguien me vería mal por estar husmeando, pero yo me dije que no tenía nada de que sentirme avergonzado. Porque a veces tengo pequeño brotes de lo que ya practicamente no soy, como cuando saliendo del club sentía como que unos niños se estabam riendo de mi. Empecé a sentirme incómodo pero después entendí que yo no era un ser ridículo y que si se estaban riendo de mi (que no había ningún motivo, seguramente era algo entre ellos) pues que importaba, algo gracioso me vieron y ya....

Ahora estoy un poco quemado por el sol, pero de verdad que la pasé buenísimo. Lo que entiendo que me falta es poder aprender a compartir esos momentos con otras personas. Ya no me siento tan amenazado por los demás, y me atrevo a decidir que quiero disfrutar de las cosas que hago, pero todavía hay cierto ¿como diría? exceso de celos de conservar mi propio espacio, una necesidad de salvar distancia, de no querer involucrarme, salvo muy contadas excepciones.

dalmata 20-abr-2006 10:46

Hola a todos y buenos días desde aquí a los que leen y a los que escriben y a los que hacen las dos cosas.

Brevemente yo, después del arrebato de ayer: Intentaré apuntar las frases que por algún motivo u otro me han quedado del psicólogo. La verdad es que entre intentar controlar la situación y no parecer muy raro uno pierde la concentración y no escucha atentamente. Esta mañana me he despertado con una frase que ha surgido de entre la niebla de los pensamientos. Yo dije que los problemas, las tristezas, tenían su tiempo para solucionarse. Y el psicólogo añadió: más que su tiempo, su estrategia. Mi reflexión es la siguiente: si lo dejo en manos del tiempo, como llevo haciendo, me pueden dar las quinientas sin haberlo solucionado; si empiezo a meditar sobre las estrategias que me han permitido ir solucionando algunos de los problemas seguro que puedo aplicarlos a otros e ir avanzando. Espero que no suene muy obvio. Aunque a veces son las obviedades las que obviamos.

Y ahora, menos brevemente, aunque sin pasarse, vosotros:

Victor, a quién se le ocurre pedir un bloody mary después de una piña colada... es broma... Me ha gustado cómo lo has explicado. Es cierto, somos aventureros de tierras desconocidas para nosotros, aunque próximas. Y llegará el tiempo, o encontrarás la estrategia para compartirlos. Seguro.

Nicole: mereces recibir lo mejor, lo que tu quieras, lo que desees sin miedo a desear.

Forera: hola forera, tu crees que cuando el hilo llegue a las cuatrocientas respuestas empezará a sonar una música en el pc y se abrirán los techos de nuestras habitaciones y lloveran globos y serpentinas... esperemos que al menos nos coja preparados... que estamos mejor, pero no sé si tanto... :) :) :) En serio: espero que te sientas cómoda aquí y que encuentres esos pequeños resortes para que tu voluntad y constancia mejoren.

Campanita: lo mismo espero para ti. A veces, como se ha ido viendo, no son las grandes metas o las metas centradas en aspectos de la fobia las que se tienen que anhelar primero. La cosntancia es importante, pero sin ser de un estricto feroz. Ser riguroso y elástico, en cierto modo. Permitirse mil errores, siempre. Sin sentir vergüenza en demasiado. Espero que sea así. Que sea bueno.

Xoshuega: català, catalanet. S'enten molt bé tot el que dius. Sempre ens passa el mateix, de totes maneres, barregem català i castellà perquè és el que sol passar al carrer. I ya en español: no he salido a andar estos días, he caído en los sopores de la siesta. Supongo que me he dejado arrastrar por los nervios y por el cansancio de tanto pensar, pero hoy se acabó: hoy vuelvo a salir, haga viento o no. Va a ser que sí, que sí, que sí, que sí.

Lilica: espero que estés bien y con ánimos y que encuentres la fuerza o la energia en las cosas que tu devuelves hermosas con tu mirada a tu alrededor, un gato callejero, la página de un libro, una calle que se pierde. Espero que hayas dado un paseo cerca del mar y que te hayas sentido bien.


Trewill: espero que sigas cómodo en tu trabajo... y sigo imaginando esos árboles. ¿Sabes? Siempre quise ser jardinero. Es cierto. Me imaginaba silencioso arreglando parterres y flores.

Ariadna: Ay, la bolgoesfera se está abollando o desinflando. No sé si volver a poner el link o no. Es que empecé a pensar que no todos los días era positivo ni claro y que cualquiera podía acceder y luego me sentí aislado y... ¿Cómo estás tu, Ariadna? ¿Qué tal el PC? Sea como sea estás aquí.

Gea: esto ya es casi un saludo de semana a semana. Es cierto que intentamos que no noten nuestra inseguridad. Ahora quizá toque que tampoco la notemos nosotros... :) :) Ojalá. Al menos no mucho. Un saludo.

Luia: tienes razón, resulta difícil leer tanto mensaje (¡y responder!) y seguir el hilo y estar atento a todo el mundo. Pero se comprende. Estoy de acuerdo contigo en que cuanto menos se piensa en esto menos efecto tiene. O quizá, no tanto no pensar en ello, sino asumirlo como algo que sucede simplemente, y a lo que no hay que dar más importancia y dejar que pase. Como un pequeño exorcismo. "Lo pienso y lo digo y ya no es tan enorme el miedo". Espero que estás bien...

Y, creo que otra vez me he desmadrado...

Un saludo y un abrazo para cada uno... iba a escribir unas disculpas... pero hoy me las salto.

:)

luia 20-abr-2006 16:26

Gente: Espero que hayan pasado unas Felices Pascuas. Las mías no las han sido, así que por eso no he escrito en el foro. Tampoco han sido terribles, pero bueno… tiempo al tiempo. Quise pasar por acá y leer un poco de ustedes. Veo que algunos van muy bien, otros bien y otros, quizás no tan bien. También me estoy recuperando de una faringitis, pero ya estoy casi perfecta.

Con más tiempo leeré sobre cada uno en particular. Mientras tanto mi bienvenida a forera. Luego les contaré más de mí en estos días y trataré de responderle a cada uno de ustedes, ya que lo bueno de este sitio es el ida y vuelta.

Un abrazo a todos.

xoshuega 20-abr-2006 16:58

Hola a todos. Primero a ti, Dálmata...
La verdad es que me asombró eso del "break dance". La verdad es que debe de ser muy bueno para descargar ansiedad, etc. Lo digo por lo de mover todo el cuerpo y hacer "malabarismos" con los brazos, piernas, cabeza, tronco, etc. :lol: . Pero está muy bien, la verdad, es como tú dices....una gran superación. Hurra por ti!!!. :P .
Es también cierto lo que dices acerca del post de superaciones, no seria nada si no fuese por las participaciones de las personas que en él escriben.
Muchas gracias a todos por darle vida al post. :wink: .

Victor:Qué tal estás??.
Ya veo que sigues subiendo peldaños en tus superaciones. :P .
Lei tu mensaje, qué bien....
La pasaste muy bien en la silla, junto a la piscina , tomando horas de sol. Quién te hubiera visto, je,je. 8) .
Luego almorzaste y antes de irte diste paseos por los alrededores, zonas ajardinadas, verdes, pistas de tennis, y admiraste el paisaje.
Te das cuenta de la cantidad de cosas que nos perdemos por nuestras limitaciones????.
"Nunca habia tenido la sensación de estar solo en un lugar y dispuesto a disfrutar el momento".
Fíjate en todo lo que viste y en lo que , normalmente no nos fijamos por estar pendientes de si nos miran, de si se rien de nosotros, etc.
Son momentos de felicidad gratis. Admirar paisajes, decidir pasarlo bien, al lado de una piscina, tomando el sol, etc.
"No intoxicarme con la sensación de que el mundo es un lugar amenazador que atenta contra mi seguridad". Buena frase!!. Denota a una persona reflexiva , que está dándose cuenta de que se merece sentirse cómoda en el mundo.
Por cierto, perdona mi ignorancia, qué es un palm??? :oops: .
Bueno, no tengo que poner esa carita, no tengo por qué saberlo, je,je. :P .
Dices que al salir del club, pensaste que un grupo de chicos se reía de ti, y , por un momento te sentiste incómodo, pero que luego, tras reflexionar, no te importó, porque seguro que estaban riéndose por algo de ellos, y que si se reían de ti, bueno, se ve que encontraban algo gracioso en ti.
Eso está muy bien, Victor. Esa forma tuya de pensar supone un éxito garantizado, ya que te hace ser objetivo no martilizandote por si esos niños se reían de ti o no, e incluso te permites tomártelo con sentido del humor, riéndote de ti mismo, al decir....Quizá hayan visto algo gracioso en mi. Con lo cual , no te lo tomas como una amenaza.
Eso se llama una reflexión sabia. :wink: .
Seguro que, las sesiones de teatro ( lecciones de la vida), han servido para mejorar el concepto de ti mismo.
Vaya, me alegro por ti.
Bueno. A todos los demás: ARIADNA, CAMPANITA, GEA, LUIA, AQUA, NICOLE KIDMAN, FORERA, LILICA, ETC, ETC.... desearles que sigan con sus superaciones y animarles a que las escriban aquí, aunque no hayan hecho ninguna, quizá están preparando el terreno para hacer alguna otra superación, con lo cual se estan preparando para nuevas superaciones, je,je.
Un saludo a todos.
ME VOY A DESPEDIR DURANTE 10 DIAS, EL SABADO ME VOY DE VACACIONES 10 DÍAS, PARA DESCANSAR UN POCO DE ESTRÉS ACUMULADO, DE TRABAJO, DE SITUACIONES FAMILIARES, ETC.
LA PENA QUE ME QUEDA ES QUE NO PODRÉ ESCRIBIRLES DURANTE ESE TIEMPO, PERO BUENO, ASI TENDRÉ MÁS CURIOSIDAD POR LEERLES CUANDO VUELVA Y ASI PODRÉ TENER NUEVAS EXPERIENCIAS QUE CONTARLES A TODOS Y NUEVAS SUPERACIONES QUE PROPONERME.
SIEMPRE ES UN PLACER ESTAR CON USTEDES. CUÍDENSE TODOS.
CHAO :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: .

P.D. Me gustan mucho esos nuevos avatares: Dalmata (volviste a poner ese precioso avatar, tan revelador, como si quisieses alcanzar nuevos objetivos que se van acercando, poco a poco).
Lilica, también me gusta tu avatar, una chica que me transmite alegría,deseos de ser alegre, feliz, como creo que eres y debes de seguir siendo tu, y no dejes que te amarguen.
A mi una vez me dijeron.....no cambies nunca, y menos por los demás.
Pues yo te lo repito a ti: NO CAMBIES NUNCA, solo, si te encuentras incómoda tú, pùedes ir moldeando cosas de tu carácter, etc, pero lo decides tu, no por influencia de nadie. NO CAMBIES, SIGUE MOSTRÁNDONOS A TODOS TU BONITA SONRISA, LA SONRISA DEL CORAZÓN. Ambición de muchos pero privilegio de pocos. :wink:

xoshuega 20-abr-2006 17:14

TREWILL, SALUDOS TAMBIÉN PARA TI, PERDONA SI, CON EL LIO DE MI DESPEDIDA MOMENTÁNEA, POR VACACIONES, NO TE NOMBRÉ, PERO ME ACORDÉ AHORA Y TE ESCRIBI ENSEGUIDA, JE,JE. :D .
POR CIERTO, SIGO SIN TOMAR COCACOLA :P :P :P :P :P :P .
ME ESTÁ COSTANDO UN POCO , PERO BUENO, NO ES PARA MORIRSE.
YA HE BAJADO 2 KILITOS
JE,JE
ALGO ES ALGO, TENIENDO EN CUENTA QUE LO ÚNICO QUE HE DEJADO HASTA AHORA ES LA COCACOLA Y BUENO, HE SEGUIDO CON EL EJERCICIO DIARIO. ESO HA AYUDADO MUCHO. BUENO, CHAO A TODOS. :)

Victorache 20-abr-2006 19:50

Dálmata , es evidente que has dado un paso que te reportará grandes beneficios. Y sí considero que el hecho de afrontar el problema con un plan de acción determinado, hará que todo sea más fluido y claro. Y por mi parte espero, así como tu dices, también encontrar esas estrategias que me faltan.

Xoshuega disfruta mucho esos días que te vas a tomar. Es una buena decisión el que te tomes un tiempo para ti, para descansar, reflexionar, divertirse. Eso es una gran superación. Y gracias por todo lo que me escribiste, me gustó mucho y me hizo reflexionar, sobretodo eso que concluiste sobre que "merezco sentirme cómodo en el mundo". Vaya que sí. Todos nos lo merecemos. Ah, por cierto, la palm es una especie de computadora miniatura (puede hasta caber en un bolsillo) que aunque tiene menos prestaciones que una computadora normal, es sumamente útil porque puedes allí, de una forma completamente portátil, programas que pueden hacer toda una infinidad de cosas: escuchar música en cualquier formato (mp3, ogg, aac), ver películas, leer libros, tener el microsoft office, organizar tu tiempo con agendas muy sofisticadas que tienen hasta alarmas, grabar recordatorios o conferencias con un micrófono incorporado, tener multitud de juegos (los que quieras comprar), usarlo como album de fotos, diccionarios bilingues, navegar en Internet, enviar mensajes de texto a móviles, instalar desde calculadoras sencillas hasta emuladores de científicas como las hp y muchos otros usos. Incluso se que los médicos las usan para tener allí el vademecum, por ejemplo. Disculpa si sonó a espacio publicitario, pero como comprenderás por lo menos para mi es hasta un ancla emocional. ¿Te acuerdas que la utilicé para hacer el "experimento" de memoria emotiva en aquel centro comercial escuchando la música que mejor me hace sentir y viendo fotos hace como dos semanas?

Luia recupérate rápido de la faringitis y espero que vuelvas pronto a contarnos sobre tí. Espero que sea lo que te haya molestado estos días, ya lo hayas resuelto.

Y a los otros, Trewill, Lilica, Ariadna, Gea, Campanita, Nicole, Forera (¿que pasó con tu foro?), un gran saludo. Si me voy más para atrás me encuentro con otros que solo escribieron una vez y no volvieron, a ellos les digo que siempre tienen las puertas abiertas. Por cierto Lilica se que no estuviste bien estos días, espero sinceramente que estés mejor.

gea 20-abr-2006 20:22

Holaa
hoy me decido a escribir, y abandonar momentaneamente esta actitud pasiva. Leo todos los mensajes, por supuesto, a ver si este al final no lo borro...

he de decir que aunque me queda mucho por hacer, estoy haciendo mis pinitos. Estoy simpatizando con alguna gente, dentro de mi estilo.. siendo como soy...Esa faceta la tengo más clara, pero tengo que seguir trabajando acerca de mi hueco en el mundo y mi derecho a tenerlo.

Otra superación (algo más radical) ha sido apuntarme a un gimnasio enorme. Una vez apuntada me empecé a arrepentir... estaba llenisimo de gente, así que enseguida empecé a planear que los primeros dias iria por la mañana para habituarme a los ejercicios, con menos gente, y mas adelante cambiaria los turnos. me parece que no necesito presentarme a ningun concurso de valentía esta vez. Ya he estado en otros años, por qué no esta vez también?

La semana pasada cumplí años. otro hecho más que añadir, que ya ha pasado mas de una semana, y no me he sentido mal, ni frustrada, ni siquiera triste. Ha perdido relevancia, simplemente.

Xoshuega, dos kilos por dejar la coca cola??madre mia, pues dejame que te diga que eso es un montón. yo empiezo mis ejercicios en mayo, a este paso entre todos los que estamos montaremos una agencia de modelos jeje. Que disfrutes las vacaciones, las mereces.

dalmata, no te tienes que disculpar, aqui aportas mucho. pero en parte te comprendo. Yo le doy a "Enviar" a 1 de cada 5 mensajes que escribo. Ese lo mando sin disculpas, claro. Bueno, tb influye que soy muy perfeccionista y me releo mucho lo que escribo, aunque a veces puede que lo entienda solo yo de darle tantas vueltas a una idea.

Victor, ole, ole y ole. Que estomago hay que tener para tomar un bloody mary a esas horas! jeje. Dices que necesitas aun tu espacio, tu distancia... pero ya has conseguido salir solo. puedes probar a estar pequeños ratos con gente. Yo me saturo tras horas y horas de estar con los amigos. me aturdo y deseo llegar a casa. algunas veces no he querido que me acompañen a casa para pasear sola un rato.
La semana que viene tengo mi prueba de todos los años: un viajecito que hago con los amigos durante tres dias. Al tercero se me suele acumular la inseguridad, la impaciencia y la falta de intimidad. pero todo va bien... hay cosas que lo compensan.

Luia, espero que pronto pasen esos dias desafortunados... te escuchamos, un abrazo.

lilica, mucho ánimo, a partir de aqui solo se puede ir a mejor, ya veras.

ariadna, trewill, forera, Nicole, campanita,.... saludos

xoshuega 21-abr-2006 17:33

Victor, muchas gracias por desearme que lo pase bien, que disfrute de mis minivacaciones, je,je. Pues si, me hace mucha falta, más que físicamente , emocionalmente. Me alegra que te haya gustado eso que dije de que te mereces sentirte cómodo en el mundo. Es cierto, a ver, porqué razón tenemos que pensar que no nos pertenece????, que no hay sitio para nosotros???. Somos tanto o más válidos que los demás, así que no veo porque no podemos disfrutar del mundo, de sus maravillas, etc, como cualquier otra persona.
Esto lo digo, un poco, para CREÉRMELO yo también. :roll: .
Por cierto, gracias también por la aclaración de qué era la palm, o el palm.
La verdad es que debe de ser muy interesante, desgraciadamente yo no puedo permitírmelo , porque me imagino que debe de ser muy caro, no?????.
Sabes lo que yo pensé que era??????. una palmera, claro, hablo tantos idiomas que acabo pensando en ellos, PALM=PALMERA.
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :oops: :oops:
Cuidate.

GEA: Muy bien, el que hoy, o ayer, te hayas decidido a escribir y adandonases una actitud pasiva, aunque seguro que no es una actitud pasiva, date cuenta de que aun asi, leíste todos los mensajes, lo único fue que no escribiste.
"Me queda mucho por hacer , pero estoy haciendo mis pinitos" BRAVOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!.
Dices que estás simpatizando con algunas personas y dentro de tu estilo, siendo tú misma. Gea, te felicito enormemente, ya que eso es lo más importante en las relaciones, relacionarte con personas sin necesidad de "hacer un rol", que , además de resultar agotador, no nos ayuda, porque no somos "nosotros mismos". No sé si lo has observado, pero eso que dices denota a una persona que está avanzando mucho, Gea.
Gracias por lo que me dijiste de mi dieta, la verdad es que, bueno, no estoy haciendo dieta, realmente, más bien estoy comiendo mejor y no abusando de grasas, no tomando cocacola, etc. Es que , para hacer dieta , hace falta estar bien y yo , la verdad es que no me siento emocionalmente muy bien, que digamos.
Gracias también por desearme unas buenas vacaciones y decir que me las merezco...no te voy a mentir, la verdad es que si :lol: :lol: :lol: .
Estoy "quemado" de tanta tensión, ansiedad, trabajo, no trabajo, etc.
je,je.
Bueno, muchas gracias por tus comentarios, Gea.

LUIA: Espero que estés totalmente repuesta de tu faringitis. Es muy desagradable, pero tú eres mucha Luia para que una faringitis te tumbe. :wink:
Me gusta eso que dices de que "lo bueno de este sitio es el ida y vuelta y yo añadiría, "el buen rollo que hay siempre, el apoyo, la comprensión, el no pensar mal si, un día o varios, no respondemos a los demás, porque no podemos, etc.". Yo creo que es la parte del foro donde hay mejores vibraciones. Bueno, cuídense...

campanita 21-abr-2006 18:10

Uy, unos dias que no entro y me perdi de mucho...

No estoy con mucho tiempo ultimamente, pero pasaba para saludar a todos


Xoshuega, que la pases muy biennn en estos dias que te tomas!! despejate y disfruta! Felicitaciones por los kilitos bajados! todo un triunfo

Un saludo para todos! Victor, Gea, Dalmata, Ariadna, Forera, Luia (que se recupere pronto), Lilica y Nicole ( bienvenida :wink: )


Cariños a todos!! :D

xoshuega 22-abr-2006 00:16

Hola, Campanita. Antes de nada te explico: Antes se me cortó repentinamente la conexión, y eso que estaba en el trabajo y me quedaban 20 minutos o así, y no habia clientes, con lo cual pude haber hablado contigo, pero se desconectó y luego ya no estabas.
Bueno, ante todo, gracias por desearme que la pase bien. Y también gracias por haberme leído antes, cuando te escribí diciéndote que estaba hoy bastante mal, solo hablar contigo un poco me tranquilizó.
Ya te contaré a la vuelta si estoy mejor. Eso espero.
Pero es curioso, hoy llegué a estar tan ansioso y tan inseguro que me quería ir corriendo del trabajo.
Me sentí como hacía mucho tiempo no me sentia.
Y esa sensación me irritaba más, porque me considero una persona inteligente y me daba cuenta de que perdía el control más y más.
Pero bueno, gracias a Dios ya estoy mejor.
Gracias de nuevo por tu dulzura, tu comprensión, tu siempre estar ahí cuando alguien necesita que le escuchen.
Cuídate mucho, hasta el día 4 de mayo, que vuelvo. :wink:
Un gran abrazo a todos los demás: Ariadna, Victor, Trewill, Gea, Lilica, Luia, Nicole, Forera, etc, etc....
:wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:

Nicole-Kidman 22-abr-2006 12:48

xoshuega, te entiendo porque yo cuando estaba en el trabajo y me daba la ansiedad, eran las 6 de la tarde y tenía ganas de irme corriendo, y tenía que aguantar hasta las 9 allí, porque trabajo de 11 a 13 y 16 a 21h. y no puedo irme...pero esa sensación de querer escapar, vaya si la conozco, es como si me estuvieran haciendo un scánner ahora mismo...

que descanses, cojete la baja como hice yo, y mucha paciencia y ánimos!

Aqua 22-abr-2006 13:16

:D Te deseo muy buen viaje xoshuega y también que tus ánimos se renueven. Cuídate mucho :wink:

Victorache 23-abr-2006 21:26

Saludos Forera, esta vez si pude entrar a tu foro. Te deseo mucho éxito con el. Además veo que estás saliendo y que estás motivada planteándote metas. ¡Que bien!. Aaah, y grandioso que te sirviera algo del libro "Tus zonas erróneas". Yo no le he leido, pero se que es un clásico.



Reporte Taller de teatro

Ok. Ahora estoy un poco más calmado que cuando estaba allá.La mañana estuvo como siempre, con lo de la relajación y la expresión corporal (esta vez trabajando piernas y pies) y de hecho el profesor, que siempre nos observa a todos, dijo que evidentemente yo era el que más había disfrutado de todos. Vaya...

Pero en la tarde la cosa fue bien diferente. Y eso que no llegué a hacer los ejercicios que se plantearon porque es algo que hay que hacer individualmente o en parejas y no dio tiempo para que lo hiciéramos todos. Pero para la semana que viene no me salvo. :x

Ajá. ¿Y de que trataban estas maravillosas experiencias?. La primera era sentarse solo frente a todo el mundo y hacer una narración de como ha sido nuestra vida. ¿Que les parece? ¿Les gustó?. Cuando dijeron eso ya ahí los pies casi que me caminaban solos hacia la puerta, pero como dicen, guardé el equilibrio. Porque si ahora, en el presente estoy pasando por un momento bastante liberador, en el que poco a poco soy la persona que quiero ser, uno de los aspectos que me ha ayudado a generar ese cambio es precisamente olvidar la mierda que ha sido mi vida hasta ahora (me perdonan las groserías, esto no es nada con lo que me provoca poner aquí porque estoy molestísimo). Está bien eso de recordar mi infancia que fue buenísima, fabulosa, incluso hicimos un ejercicio así y yo me reía imaginándome con mis robots y mi pistas de carreras y mis muñecos de Plaza Sésamo. Pero a partir de los 12, pasando por mi adolescencia y ahora los comienzos de mi vida adulta, hasta el año pasado ¿¿que les puedo decir?? ¿¿Y entonces se supone que todo eso lo voy a exponer a un poco de desconocidos?? ¿¿Mi lesión cerebral, mi fobia social, mi excesiva introversión durante todos estos años, que me veo con un psiquiatra?? Que cagada....

Claro, ahí medio mundo está con el trasero apretado, porque ni para mi ni para nadie es fácil eso. Los que si lo hicieron, una de ellas se puso a llorar al recordar a su hermana gemela muerta de un infarto cuando tenían 7 años. Y otro reconoció que sufría de "neurosis de angustia" y que se veía con un psiquiatra. Además que el director empieza con una preguntadera, que si esto que si lo otro, porque de lo que se trata es de removerte. Grandioso ¿no?.

La otra experiencia es otra perla. Se llama "la conversación temida". Se sientan dos personas frente a frente y una se imagina que la otra es alguien con quien siempre se ha tenido un problema grave que no se ha querido exponer. Lo que el director llama "los fantasmas". Pues señores ese es el momento en el que hay que vomitar toda la porquería que se tiene por dentro contra esa persona. Los primeros que pasaron no lo pudieron hacer, se pusieron a llorar ahí mismo y se tuvieron que parar. En mi caso decidí escoger al tío de la superación de la semana pasada, porque el además es como un resumen de todas aquellas personas que por alguna razón me hicieron sentir humillado y amenazado. Entonces el odio que sentí fue inmenso y yo decía "Dios, cuando me toque a mi me va a dar un infarto". Además que yo soy muy iracundo pero nunca expreso mi rabia. Y se supone que la experiencia es exitosa mientras más fuerte es la emoción que sientes y te atreves a sacarla para afuera. Y el director nos dijo: " Sí, ya se que es doloroso, yo tenía como trece fantasmas, pero ya verán como se sienten de aliviados después de eso"

Todavía no he echo eso y de escribirlo aquí pues ya me siento agotado.

Pero yo sigo adelante contra viento y marea. Ni mi pasado, ni mis frustraciones ni mis odios me van a detener para ser feliz.

Aaah, por cierto. Hoy entró una muchacha nueva que es médico (se ve bastante joven) y me dijo que ella está en psicoterapia. Estoy comenzando a darme cuenta de que la mayoría de los que están allá no lo están precisamente porque les gusta el teatro, sino como medio terapéutico. ¿Saben algo? Anímense, piénsenlo, porque sí da resultados.

Victorache 23-abr-2006 22:01

Cita:

Iniciado por MrAnsiedad
Me he quedado 8O con lo que os proponen hacer en el taller de teatro... Me ha entrado angustia solo de leerlo...

No hace falta tener problemas de ansiedad para no sentirse capaz de hacer eso...Estoy seguro de que muchísima gente sin ningún tipo de problemas psicológicos no tendría valor para enfrentarse a algo así...

Enhorabuena

Muchas gracias amigo. Aunque ahora te robaré tu nick temporalmente porque ansiedad es lo que me va a sobrar a mi de aquí hasta la proxima sesión. Ya les contaré.

Victorache 24-abr-2006 01:52

Bueno, hoy casi bato el record escribiendo en superaciones, solo que no son superaciones. Pero he tenido tiempo de meditar después del "shock" de esta tarde (ese director debió habernos advertido de que iba el taller hoy) y quiero reflejarlo aquí. Es cierto que es desagradable, ya que he superado tantas cosas y causado una buena impresión en mis compañeros de teatro, ponerme a contar mis cuentos de terror de lo que ha sido mi vida, porque me encantaría hablar de lo "feliz y desenrrollado y exitoso que he sido", pero aunque he decidido ser honesto, para mi propia tranquilidad recalcaré el hecho que eso es mi pasado, y allí es donde se tiene que quedar. Se que va a doler mucho pero después de todo estoy comenzando a experimentar lo que es ser una persona distinta y aunque no he tenido tiempo de comenzar a construir una vida que sea cónsona con ese cambio, ya lo podré hacer y eso desdibujará más todavía las cicatrices que me hayan podido dejar mis frustraciones y bloqueos. Eso es lo que cuenta. Además que tengo que entender de una buena vez que la humillación que experimento cuando veo tan claras cuales han sido mis carencias no me pueden hacer olvidar cuales han sido mis logros y mis fortalezas. Y esas siempre estuvieron allí aunque no las pudiese disfrutar plenamente y ahora tengo la oportunidad de unirle (aunque no es fácil todavía) la otra parte.

Con respecto a lo de la "conversación temida", pues eso me va a hacer mucho bien, porque no puedo temer expresar mi indignación y mi propia violencia interior, las cuales conviven con aspectos míos que sí son gratos. En la medida en que me relacione más con esos sentimientos turbulentos, más oportunidad tendré de impedir que me envenenen. Pero de que será un trago amargo, lo será lamentablemente. Solo espero que verdaderamente pueda hablar de un "antes y un después" de esa experiencia.

dalmata 24-abr-2006 10:24

Victor, evidentemente este taller de teatro se parece cada vez más a un taller-terapia (bueno, no he estado en ninguno, pero me los imagino así).

Ojalá dé los frutos que esperas y mereces. ¿Qué digo? Si los frutos los está dando ya. Hay que aprovechar. Hay que "actuar", hacia delante. Ya muchas veces huímos y callamos. Ahora toca, como mínimo, "quedarse". Y sentir lo que sea. Esa es la verdadera fortaleza. Al menos para mi. Sentirlo todo, lo bueno y lo malo...

Y nunca olvidar: No hay que sufrir más de lo necesario... y nosotros, a ver, si nos preguntan, ¿no diriamos que ya hemos sufrido para esta vida y para la otra y la siguiente? Y aun sentiriamos vergüenza de decir que lo hemos pasado mal. No. Es así. Porque sabemos que no es necesario sufrir demasiado también sabemos sonreir en el momento justo, como quien dice, y ahora, qué más da.

Y algo oscuro: hay que mantener y proteger como el tesoro más preciado algún lugar en nuestra memoria al que sea agradable volver, ni que sea para un segundo, tomar el aire de un buen recuerdo, de un buen proyecto, y volver al presente raudo. Hasta que resulte natural cerrar un momento los ojos, dejar que el objeto precioso de nuestro pensamiento cruce nuestro cerebro, y :)

(Bueno, cómo siempre, lo estoy diciendo todo como si me lo dijera a mi mismo, no se lo tomen a mal, tanto desvario. ¿Sabéis? Dije hace muchas semanas que no me volvería a quejar de lo mal que me iba todo si no buscaba solución... y bueno, he empezado a buscar solución y... tengo unas tentaciones enormes de asaltar el foro y despotricar en todas sus secciones, ay, ay, ay, ay... pero por ahora me muerdo la lengua... :lol: )

Victorache_1 24-abr-2006 21:07

Gracias Dalmata por tus palabras de aliento. Yo opino hermano que aunque pueda ser desagradable aquello pues ¿que se le va a hacer?. Uno no le puede huir a los "fantasmas" eternamente. Si hay que volverse "cazafantasmas" pues eso habrá que hacer. Si hay algo que no se puede permitir es que nuestras frustraciones cobren forma hasta el punto de parecer nuestra imagen ante el espejo, porque si lo es, es la de un espejo bien deformado. La verdadera imagen, la que debemos mantener, es aquella que nos conecta con lo mejor de nosotros, la que finalmente nos empuja hacia la vida.

Victorache 26-abr-2006 15:13

Pero bueno, ¿que pasó?. Esto se quedó como en blanco. Después de tanta gente aquí, zuas! desaparecieron.

Ayer efectivamente me encontré con la chica y nos fuirmos a su clase. Al principio me aburrí porque había una exposición oral pero cuando la profesora habló (que es una psiquiatra) ¡Dios! que carisma, que sabiduría, que chispa. Quedé enganchado. No voy a decir que me voy a inscribir en el curso y en realidad colocar esto en superaciones viene más porque quiero decir que no sentí ninguna incomodidad por el hecho de entrar a una clase con unas 12 personas y encontrarme con alguien que apenas conocí hace cuatro días. ¿Que si me preguntaba que estarían pensando de mi? Pues no me preocupé mucho por eso pero hasta se me pasó por la cabeza que a lo mejor les habría causado una buena impresión.

Todavía me faltan unas cuantas cosas que afrontar y vencer pero vamos mejorando.

dalmata 27-abr-2006 09:54

Hola, ¿hola?

Bueno, no sé cómo voy a explicar esto con brevedad y que suene a superación. Aquí despliego el rollo:

:? Ayer tuve la cita con el psicólogo y... esta vez fue durillo, durillo. Sucedió lo que suele suceder en este mundo: que no hay manual de instrucciones, que no hay guión y que las acciones y los dichos toman su camino sin previo aviso.

Lo voy a reconocer ya y así me quito un peso de encima: por la noche me fumé un cigarro... :oops: ... uno solo... y ya estamos al día siguiente y no he vuelto a caer ni ganas que tengo... pero así fue.

No lo sé... supongo que esta vez dejé máscaras y fingimientos en la puerta y... vamos, no lloré porque no puedo llorar (todavía, qué ganas tengo)... pero claro, al no llorar y acumularse la tensión me suelen suceder cosas peores: se me duermen las manos, noto como se me congestiona toda la cara, me mareo... supongo que fue reconocerme en el maltrato escolar pasados ya... ¡veinte años!... supongo que no esperaba que me desviaran al psiquiatra (para unos tranquimacines, supongo) y que se concluyera el diagnóstico tan pronto: sí, el diagnóstico coincide con el nombre de esta página exceptuando lo de punto-net y con un adjetivo de lo más soso "alta" ... supongo que esperaba un poco de "bueno ya todo pasó, ala, a enfrentarse al mundo"...

Saben: es que da miedo cambiar. Uno se mal acostumbra a vivir así. Uno piensa que ya no puede dolerle más todo esto, o en todo caso que va a evitar todo el dolor posible. Y da miedo empezar de verdad este camino. Pensar que puedo volver a caer en situaciones como las vividas hace años me aterra. Esta soledad es terrible, estas incapacidades lo son. Pero asusta recordar lo que fue vivir.

Bueno... hoy sí que va aquí una disculpa por si ha sonado demasiado triste. Me gusta entrar en estas páginas y llevarme algo positivo siempre.

Qué quería decir, que mi superación es que me voy a enfrentar a esos dos miedos: al de la FS, al del cambio. Lo voy a intentar. No me voy a quedar de brazos cruzados. Voy a reconducir todo esto.

Y... bien... me hice el chulo, que lo soy un rato, y aseguré y reaseguré que yo llamaría al psiquiatra para pedir hora, que no hacía falta que lo hicieran por mi. Me pedí que me apuntara lo que tengo que decir (cualquiera diría leyéndome aquí que me faltan las palabras, pero ya se sabe cómo es esto, que faltar faltan en los momentos más tontos), y... he llamado pero ha saltado el contestador (LOS ODIO: me esfuerzo horrores para coger el auricular, así que espero que sólo lo tenga que hacer una vez). Bien... tendré que llamar esta tarde. ¡Lo voy a hacer!

Y sí... glups.... ¿un poco de movimiento en estas páginas? ehhhh??? Que lo estamos intentando...

Gracias mil.

Victorache 27-abr-2006 14:27

Dalmata diste una gran paso ayer en tu cita. Ahora te acompaña la gran posibilidad, la oportunidad de como tu dices, enfrentarte a la fobia social y al hecho de cambiar. Pero cambiarás para bien, así que no tienes por qué preocuparte. No va a ser sencillo y mucho dependerá de tu disposición a enfrentarte a ti mismo, y habrán avances y retrocesos, ganancias y pérdidas, necesidad de dejar las cosas así incluso pero también la sensación de que se gana fuerza y terreno que te lleva hacia la libertad y hacia la paz interior. Durante ese tránsito que no te quede la menor duda que aquí tienes un grupo de personas en quienes te puedes apoyar. Y ya verás que con el paso del tiempo el tratamiento te hará sentir que has subido de nivel, que verdaderamente optaste por alcanzar una vida nueva y lo lograste.

Otra cosa, te disculpaste por el tono triste de tu post. Yo no percibí ningún tono triste. Que te disgusta tener que enfrentarte a vivencias dolorosas de tu pasado es otra cosa, pero la emoción principal que percibo es una buena disposición y esperanza, lo cual te da todas las de ganar.

ariadnazamora 27-abr-2006 15:37

Saludos a todos!
Bueno, esto de estar sin PC unos días, me llevó a seguir con una apatía, pero quiero dejarla ya, para seguirles animando en las tareas que se han propuesto hacer.

dalmata:
Fuerza siempre amigo, será difícil pero qué no lo ha sido hasta ahora?, y si es necesario apelar a nuestra reserva de valor y paciencia, tenemos que hacerlo, piensa que te estamos apoyando y deseando que todo resulte de la mejor manera, tal como dice Víctor, la libertad bien lo vale.

Victorache:
Que nada te detenga Víctor, confía en tus capacidades, si de una vez por todas pasamos por lo que consideramos muy difícil, el resto será muy sencillo, en esta etapa liberadora había que considerar este paso, y como sé que que eres un ejemplo de constancia, no me queda más que decirte, que seas tú mismo, que se manifieste tu gran esencia.

Para Campanita, Gea, Aqua, Lilica, Luia, Nicole, Trewill, y Mr. Ansiedad, grandes saludos.


La franja horaria es GMT +1. Ahora son las 10:35.

Desarrollado por: vBulletin® Versión 3.8.11
Derechos de Autor ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.